Οι ανακρίσεις για την υπόθεση της Μονής Αββακούμ στο χωριό Φτερικούδι της Κύπρου, έχουν παρασκήνιο και μάλιστα ιδιαιτέρως ενδιαφέρον.
Αξιόπιστες αστυνομικές πηγές που μίλησαν στην ιστοσελίδα Cyprus Times, ανέφεραν πως έχουν γίνει παρεμβάσεις προς τους δύο αστυνομικούς, οι οποίοι στις 5 Μαρτίου βρισκόντουσαν σε διατεταγμένη υπηρεσία στο μοναστήρι στο Φτερικούδι,
να γίνουν «αφαιρετικοί» στις καταθέσεις τους προς τους δύο ποινικούς ανακριτές που διόρισε ο Κύπριος Γενικός Εισαγγελέας, Γιώργος Σαββίδης.
Οι ανακριτές είναι ο ανώτερος δικηγόρος της του κράτους Νίνος Κέκκος και ο Δικηγόρος Γιώργος Παπαϊωάννου, ο οποίος επίσης έχει θητεύσει στο παρελθόν στη Νομική Υπηρεσία.
Προφυλακτικά και λιπαντικά
Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα Cyprus Times, οι δύο αστυνομικοί προσεγγίστηκαν ώστε να παραλείψουν στις καταθέσεις τους,
κάποιες «λεπτομέρειες», όπως για παράδειγμα ο εντοπισμός προφυλακτικών και λιπαντικών σκευασμάτων (τζελ) στα κελιά των μοναχών.
Τα συγκεκριμένα τεκμήρια παραλήφθηκαν από τους ανθρώπους που είχαν σταλεί από τον Μητροπολίτη Ταμασού Ησαΐα και είναι άγνωστο αν έχουν τεθεί υπόψη της ανακριτικής επιτροπής της Ιεράς Συνόδου,
η οποία εξετάζει και καταγγελίες για σεξουαλική δραστηριότητα μεταξύ των μοναχών.
Ο Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος (εν αργία Ηγούμενος της Μονής), γνωρίζοντας πως αυτά τα «τεκμήρια» δόθηκαν στον Μητροπολίτη Ησαΐα, επιχείρησε με πρόσφατη ανάρτηση – απολογία στο Facebook να προλάβει τα όσα θα αποκαλύπτονταν.
Στην ανάρτηση ανέφερε: «Ουδέποτε ήλθαμε σε πράξεις ερωτικής συνεύρεσης μεταξύ μας ή επιδιώξαμε να έλθουμε με άλλα άτομα ή πιστούς.
Για φράσεις όμως της καθημερινότητας, που ακούγονται σε δημοσιευμένα στιγμιότυπα και που επαναλαμβάνουμε, ότι παράνομα καταγράφηκαν, απολογούμαστε και ζητούμε τη συγχώρεση σας, στο μέτρο που κρίνετε, ότι αυτές δεν έπρεπε να ακουσθούν από χείλη μοναχών.
Είμαστε όμως άνθρωποι, που φέρουν ένα βαρύ φορτίο, με το οποίο παλεύουν κάθε μέρα. Τις ανθρώπινες αδυναμίες τους, που άλλοτε τις νικούμε και άλλοτε μας νικούν.
Και είναι, επαναλαμβάνουμε, ανθρώπινο, η καθημερινή συνύπαρξη μας να δημιουργεί οικειότητα, εμπιστοσύνη και εγγύτητα μεταξύ μας, που κάποιες φορές εξωτερικεύεται
μέσα και από – εν τινι μέτρω για πολλούς – ‘τολμηρούς’ αστεϊσμούς, χωρίς όμως καμία περαιτέρω συνέπεια ή υπονοούμενη συνέπεια».
